De 'zo om' zondag

Het weekend zit er weer op. Een vermoeide gedachte die gisterenavond door mijn hoofd schoot. Ken je dat gevoel ook? Vijf dagen uitkijken naar het weekend en dan, aan het einde ervan, je afvragen waarom je nu niet met een voldaan gelukkig gevoel klaar bent voor een nieuwe werkweek? Want je hebt toch eindelijk die ramen kunnen poetsen? En het etentje dat je zaterdagavond gaf, was toch erg gezellig en bovendien vond iedereen het nog lekker ook? En er waren toch croissants zondagmorgen? En je hebt zelfs tijd gevonden om die presentatie voor vandaag af te werken. Dat geeft toch allemaal voldoening, niet? 
En toch. De batterijen voelen niet meer opgeladen dan afgelopen vrijdag.  
Ik kan er de vinger maar niet op leggen wat er met die weekends gebeurd is de laatste tijd, maar steeds vaker vervagen ze in de ratrace van de weekdagen. Zowel bij mezelf als bij manlief en de kinderen raakt die weekendagenda steeds voller. Hierdoor MOET er ook steeds vaker van alles op weekenddagen. Alles wat we niet meer in onze eivolle weekdagen gepropt krijgen, verhuist naar het weekend en eist daar tijd en ruimte op: boodschappen, poetsen, grote toetsen leren, presentaties maken, je mailbox eindelijk eens uitkuisen, boekbesprekingen maken, noem maar op. Allemaal naar het weekend. Alleen lijkt iedereen vergeten dat het weekend al vol zat. Afspreken met vrienden, sporten, eens lekker gaan eten, naar de jeugdbeweging, lange wandelingen maken, dat doopfeestje van de buren, het uitstapje voor oma 's verjaardag, dat zat al allemaal te wachten op het weekend. En dus schuift sporten een stukje op zodat boodschappen doen er nog netjes bijkan. De jeugdbeweging verschuift naar de tweede rij, zodat boekbespreking op zondag een uurtje of twee kan opeisen. En wanneer ik op zaterdagavond een Whatsappje krijg van mijn zus, dat ze met een zot idee begonnen is, dan wou ik dat zondag tijd had om naar haar toe te rijden en samen met haar in haar zotte flow te duiken. Maar dat kan dus niet. Zondag is al bezet door wassen, plooien en strijken. En ik moet zonodig nog een broodpudding bakken vanwege mijn betere-moederbui die nog steeds niet over is. 
De kinderen hangen ondertussen in zetels en achter computerschermen, te wachten tot het baksel klaar is. Zij hebben het blijkbaar wel geleerd: als het vatje vol is, is het vol en doe ik niets. Dochterlief besloot dit jaar om niet meer naar de Chiro te gaan. Iets wat ik betreur, maar toen ze uitlegde waarom, kon ik haar alleen maar een knuffel geven. 
"Mama," zei ze, "ik wil liever niet meer naar de Chiro, want dan krijg ik altijd het gevoel dat ik op zondagmiddag alweer iets MOET en dat ik me het hele weekend moet haasten met huiswerk. Ik wil graag één dag in de week waarop ik niets MOET. Of dan toch in de weken dat er geen zwemwedstrijden zijn. Dan heb ik af en toe een vrije zondag."
Wie ben ik om haar dan te overtuigen om wél te blijven gaan? Het kind snakt naar een rustpunt in haar week en ik kan alleen maar omarmen dat ze dat zelf inziet. Dat ze zichzelf niet voorbij holt. Dus toen ik haar gisteren na het studeren van drie toetsen in de zetel zag niksen, gaf ik mezelf een schop onder de kont en trok mijn wandelschoenen aan. Veel meer dan een half uurtje tijd had ik niet in mijn drukke zondagsprogramma, maar ik moest op zoek naar rust. Even een momentje vertraging om de batterijen weer op te laden.
​Nadien nam ik uitgebreid de tijd om een nieuwe weekly spread voor mijn bullet journal te maken. Want naast wandelen, is bezig zijn met pen en papier ook een vorm van mindfulness voor mezelf. Net op de valreep had deze 'zo om'-zondag met toch wat rust gebracht.
Met een iets beter gevoel sloot ik het weekend af met een biertje in de zetel. Maar we zijn er nog niet. Laat ons vooral onthouden dat we ons bewust moeten zijn van het inbouwen van voldoende rustpunten. 
Dus werd ik nieuwsgierig en vraag ik me af hoe jij dat doet? Ga jij daarvoor wandelen? Ken jij de heilzame effecten van het vertragen met pen en papier?* Of wat is jouw tactiek om te vertragen? Ik hoor hem graag terwijl ik me klaarstoom voor de nieuwe werkweek!

*Als je graag meer te weten komt over het heilzame effect van papier, kan je kennismaken met handletteren, bullet journalling of sketchnoting tijdens één van mijn workshops. Als je op zoek bent naar een pure ontspanning, sluit je best aan bij handletteren. Wil je graag dat jouw geschrijf je ook iets bijbrengt, dan schrijf je je beter in voor bullet journalling of sketchnotes. Graag tot dan!

---