Movande
  • home
  • VISUAL HARVESTING
  • Visuele identiteit
  • Opleiding
  • Blog
  • OVER MIJ
    • Boeken
  • home
  • VISUAL HARVESTING
  • Visuele identiteit
  • Opleiding
  • Blog
  • OVER MIJ
    • Boeken

Rouwen

7/29/2020

Comments

 
Volgende week heb ik een weekje verlof en trekken we er op uit. Niet naar Oostenrijk, zoals we van plan waren. We trekken naar plan B. In eigen land. Mr. Covid-19 en zijn 154.870.473.897 vrienden gooiden roet in het eten.
De laatste 2 weken waren alweer een rollercoaster waarop we allemaal geleefd werden. Beslissingen werden genomen. Of toch weer niet. Voorstellen kwamen in de media en bleken dan toch weer niet zaligmakend. Veiligheidsraden kwamen samen en deden helemaal niets, of juist heel veel. 
Op den duur wist ik het allemaal niet meer. Zouden we naar Oostenrijk rijden? Even helemaal weg van alle Covid-19 heisa? Of konden we dat risico niet nemen? Rijden we naar een oranje zone of zijn we ineens een oranje zone? Is er überhaupt een risico? En wat betekent dat voor de achterblijvers, want niet iedereen van ons gezin reist mee?
Foto
Het leek er op dat mijn hoofd ging ontploffen. Ik had te veel informatie, en bovendien had ik er geen flauw idee van of deze informatie de juiste was. Ik begon te twijfelen en begon te denken over een plan B. Het leek me veiliger, minder complex, om in eigen land te blijven. Ook al zitten we hier vaak als sardientjes in een blik en ga ik NIET in de file van de Ninglingspo wandelen. Dan liever alleen op 2800 m, met 2 Italianen en een Duitser die ik niet ken, starend naar een kruis en wat sneeuw. Maar toch. Twijfel is een onkruid en het groeide stevig door. Ik begon te zoeken naar wat mogelijk was in eigen land, liefst met wat groen en water. Manlief, daarentegen, zag het nog steeds helemaal zitten: Oostenrijk, weg van alles. Dwarsliggers houden de sporen samen, gelukkig maar, want even leek het er op dat onze sporen gingen ontsporen.
Maar na de veiligheidsraad van afgelopen maandag en alweer niet zo'n duidelijke communicatie over bubbels, afstand houden en winkelen, en geen woord meer over wat-met-het-buitenland-en-oranje-zones-en-quarantaine, hakten we de knoop door: we zouden in België blijven. 
We likten onze wonden en boekten campings langs water en in bossen. En ik weet het: we hebben niet te klagen. We trekken er op uit, we gaan er het beste van maken en alsnog genieten van leven bij de dag, een week lang. 
En toch ben ik aan het rouwen. Rouwen om wat niet komt. De rust en de wijdheid van mijn geliefde bergen. Die mis ik nu al. Rouwen om heel materiële dingen die ik ga missen: de netheid van het sanitair op een Oostenrijkse camping, Spätzle en Spezi in de winkelrekken. Maar ook, en waarschijnlijk vooral, rouwen om de onmacht om niet te kunnen doen waar je hart ligt. Rouwen om de autonomie die we niet hebben om beslissingen te nemen die ons de juiste lijken. Rouwen om de manier waarop je beslissingen moet nemen: met onjuiste, onvolledige en contradictorische informatie. Dat alles maakt me verdrietig en blijft in mijn achterhoofd zeuren, ook al weet ik rationeel dat deze keuze mij minder kopzorgen gaat geven de komende week. En ik weet ook dat je plezier zelf maakt, dat het aan ons ligt of we er een leuke week van zullen maken. En toch. Het zal anders zijn dan anders, net zoals alles dit jaar anders is. 
Dus dacht ik: ik schrijf het van me af. En luister met gulzige nieuwsgierigheid naar jouw verhaal. Waar ga jij vakantie nemen? En wat maakte dat je daarvoor koos? Vooral dat laatste, daar ben ik mateloos in geïnteresseerd. 
Maar in elk geval, wat het ook is: maak er het beste van. En vergeet niet te genieten en te ontspannen. Op welke manier ook. Prettige vakantie! 
Comments

Summer is on!

7/2/2020

Comments

 
Het einde-schooljaar-ritueel doet me elk jaar opnieuw in mijn pen kruipen. Maar wat een raar jaar is dit! Zoals wel meer dingen de afgelopen weken niet liepen zoals we het gewoon zijn, zo ging dat ook met dit einde schooljaar. 
De voorgaande jaren pende mijn verzuchtingen over het waarderingssysteem van kinderen en jongeren al eens neer. En ik liet jullie al weten hoe hard ik kan genieten van het laatste-examen-gevoel. 
Maar dit jaar, dit jaar is het anders. Dochterlief en jongste zoon, beide nog middelbare scholieren, hadden geen examens en hun schooljaar liep af met een zucht. Stress over online lessen, stress over begrijpen in plaats van kennen of kunnen verving de klassieke examenstress. Een bondig online oudercontact liet hen door naar het volgende jaar. Geen ontlading, geen yes! Vandaag is weer een dag die heel erg lijkt op alle dagen uit de voorbije maanden: een thuisdag. Vooral rond hangen, met weinig hoogtes en laagtes.
Voor de twee oudste zonen, die in het hoger onderwijs zitten, zit de spanning er nog even in. Hoe hun examens liepen, kunnen ze - nog moeilijker dan anders - niet goed inschatten. Geen idee wat er vandaag of morgen online - waar anders - verschijnt. Dat is een beetje spannend, maar toch ook weer anders. In elk geval begint, na die resultaten, dan toch eindelijk de vakantie. 
Die ook wel anders zal zijn dan anders. Wat niet wegneemt dat ik ontzettend verlang naar dat einde-schooljaar gevoel. Naar dat 'eindelijk!' en de riemen los. Naar echte ontspanning. Uitzwermen en verkennen. Dat gevoel, weet je wel? 
Toen ik eerder deze week zelfs nauwelijks foto's van kleuteroorkondes of galabals zag verschijnen op Facebook of Instagram en zelfs dat miste - tot mijn eigen grote verbazing - besefte ik dat ik dit jaar meer dan ooit zelf voor dat vakantiegevoel zal moeten zorgen. Dus vatte ik de koe bij de horens en deed het volgende:  
  • Toch gewoon lekker het begin van de vakantie vieren met frietjes
  • Een eerste bladzijde maken voor mijn travel journal, voor ons reisje dat toch kan plaatsvinden.
  • Genieten van elke zonnestraal die op mijn pad komt. Letterlijk, wanneer ik ga wandelen. 
  • Afspreken met vriendinnen zoals we elk jaar doen, alsof er geen vuiltje aan de lucht is. 
  • Maar bovenal plande ik mijn agenda vol zomerworkshops, in de hoop mooie dagen met volle workshoptafels in mijn tuin te beleven. Lekker Covid-proof en zo zomers als maar kan zijn. En die dagen wil ik graag met jou delen! 
En zo voel ik de zomer geleidelijk aan onder mijn huid kruipen. Precies daar, op die plaats vaar het kriebelt. En jij, wat doe jij om toch dat zomergevoel vast te houden? Laat het me zeker weten, hoe meer tips, hoe meer zomer! Ik wens je in elk geval een zomer vol ontspanning, vol energie en wie weet, zie ik je straks op één van mijn workshops? 
Ja, ik wil wel eens zo'n vrolijke workshop volgen!
Comments

    Kirsten De Coninck

    Duizendpoot. Moeder van 4. Creatief. Visualisator. Natuurmens. Tekenaar. ​Stiltezoeker. Genieten. Verteller. 

    schrijver

    Dag lezer die graag leest. Las je mijn romans al? 

    Archieven

    January 2024
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    February 2020
    October 2019
    September 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    June 2018
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016

    Categorieën

    All
    Boek
    Creatief
    Het Leven Zoals Het Is
    Motivatie
    NVC
    Planning/kanban
    Visualiseren
    Workshops

    Follow my blog with Bloglovin

    RSS Feed

Vind me terug.

Wat klanten over mij zeggen.

Ik stond altijd met open mond te kijken naar prachtige flips van collega's . Dankzij deze training besef ik dat alvast een basisversie daarvan voor iedereen toegankelijk is . Zelfs voor een niet creatief persoon als ikzelf, al besef ik wel dat meer oefenen me nog verder zou brengen.  Wat ik erg leuk vond aan de online versie? Ik kon oefenen in mijn eigen tijd en tempo en toch feedback vragen. Enne, vermits ik niet kon vergelijken met de resultaten van collega's was ik niet ontmoedigd, want op mijn bureau waren mijn tekeningen de mooiste :-) want de enige :-)). Katrien Rommens - teamcoach en facilitator - Mikondo

Volg me online. 

Inschrijven voor de nieuwsbrief
    Built with ConvertKit