Het hele weekend lang bleef ik met een onwezenlijk gevoel zitten. Aan de ene kant was het vreemd vertrouwd, dat binnenzitten omwille van het bijna-jarige-virus. We deden dat al eens in de lente, dus waarom zouden we dat niet opnieuw kunnen. 
Maar aan de andere kant was het erg eng dat we nu niet alleen door het virus maar ook mét het virus binnen zaten. De ver-van-mijn-bed-show was ineens de in-ons-bed-show. 
En dan heb je tijd om urenlang alle regels suf beredeneren, theorieën uit te denken over hoe zo'n crisis beter aangepakt kan worden, boompjes op te zetten over 'als men toen maar dat had gedaan' en doordrammen tot we een ons wegen. Maar weet je? Dat helpt niet. Dat resulteert alleen maar in negativiteit. In schuldigen zoeken. In grommelen op politiekers en virologen die het, in mijn ogen, ook allemaal al lang niet meer weten en ergens diep vanbinnen nog altijd oprecht zijn en hopen dat hun beslissingen juist en bijdragend zijn. Nogmaals: dat helpt niet. 
Daar wordt mijn dochter niet sneller beter door. Daar wordt de overrompeling die ik in de ogen van mijn huisarts lees niet minder door. 
Mocht het virus een brein hebben, dan zou dat exact zijn wat het wil bewerkstelligen: nog meer negativiteit.

Weet je wat wel helpt? In alle eer en geweten voor jezelf de regels naleven. Geen onnodige risico's nemen. Lief blijven voor elkaar. Ik kreeg zoveel berichtjes de afgelopen week van lieve en bezorgde mensen en echt waar: dat deed zoveel deugd.
Je eigen veerkracht aanspreken, of als je die niet meer hebt, goed voor jezelf zorgen, zodat je opnieuw veerkrachtiger wordt. 
Je aanpassen waar mogelijk en altijd naar de positieve dingen blijven kijken. 
Zo zag ik het al gebeuren dat de workshops die ik zou gaan geven, deze week en in november, niet zouden kunnen plaatsvinden. Zonde! Want ik keek er echt naar uit. Ik zou je scherm kunnen laten druipen van het zelfmedelijden als ik dat zou willen, echt waar. Maar daar kies ik resoluut niet voor. 
In de plaats daarvan ging ik aan het werk. Ik wil zorgen voor een online alternatief. Eentje dat minstens even goed, maar zo mogelijk nog beter is dan de versie die ik zou gaan geven in november. 
Ik ga jou leren visualiseren. Tekeningen maken en blitse notities nemen. Leuke poppetjes tekenen en banners maken. En dat allemaal op jouw eigen tempo, net omdat het online is. 
En omdat ik toch bezig was, bedacht ik dat ik je net zo goed nu al aan het werk kan zetten. Ik leer je alvast die banner maken. Dan kan je daar al mee uitpakken terwijl ik de rest van de workshop uitwerkt. 

En in de tussentijd zijn wij allemaal virusvrij verklaard. Met de dochter gaat het al een pak beter. En verder blijven wij positief. En doen we niet zot, het bijna-jarige-virus hoeft niet op mij te rekenen voor zijn verdere verspreiding. 
Het enige dat ik de komende maanden verder verspreid is positiviteit. En hoe je moet visualiseren ;-). Dat ook!

Deze quote vat het zo wel een beetje samen. De stroming van de laatste tijd. Alles is in beweging. Dingen komen op mijn pad, andere zaken kan ik niet vatten voor ze voorbij flitsen. Ik ontmoet nieuwe mensen, ik kom oude bekenden tegen. Niet alles is even helder, niet alles is even leuk. Het doet wat met een mens, jezelf beloven dat je nu echt op je eigen benen mag gaan staan. 

Want - voor wie nu pas inhaakt - dat is wat ik deed: volop kiezen voor mijn eigen bedrijf. Dat waar ik goed in ben - krachtige visuals maken, analyseren, woord en beeld bedenken - inzetten voor gedreven mensen, die een passie hebben die ze met de wereld willen delen, maar zelf liever praten dan tekenen of schrijven. Of dat nu hun bedrijf is, een waarde die iemand uitdraagt of een methodiek die ze trainen, dat kan allemaal. Wat kenmerkt al deze mensen voor wie ik wil gaan werken? Ze staan in vuur en vlam wanneer ze kunnen vertellen over hun product, droom of kennis. Maar van zodra ze iets op papier moeten zetten, blokkeren ze. Ik werk voor mensen die zichzelf niet creatief noemen. Of die van zichzelf vinden dat ze niet kunnen tekenen. Of niet kunnen schrijven. 
En dat is helemaal ok. Want jij, spraakwaterval, staat in jouw kracht wanneer jij met de essentie van jouw beroep kan bezig zijn. Niet wanneer je het moet tekenen of omschrijven. En laat dat laatste nu zijn waar ik wel in mijn kracht sta. Waar ik wel graag voor opsta en blij van wordt. Bovendien luister ik graag naar andermans verhalen. Maakt het me warm om iemands enthousiasme te doorgronden en in een muurtekening of infographic te kunnen teruggeven. ​

En in de tussentijd, tot mijn agenda volstroomt met opdrachten en leuke ontmoetingen, ben ik dus onderweg. Het waarheen is nog niet helemaal scherp, dat bezorgt me soms kriebels. De weg ziet er ook niet onmiddellijk gladjes geasfalteerd uit, dat ook niet. Ik voel hobbels, mul zand en bij momenten veel tegenwind. Wat een geluk dat ik graag wandel. 
Niet alles is even helder, niet alles is even leuk. MAAR. Ik ben in beweging. Ik heb een start gemaakt. Ik ga mensen gelukkig maken door voor hen te tekenen en te handletteren. Ik neem babystapjes en ga vooruit, op mijn eigen manier. 
Voel je de spanning? Voel je het enthousiasme en de snijdende angst die allebei om de hoogte toon schreeuwen in mijn hoofd? Ik ook! 

Gelukkig zijn er tochtgenoten op mijn weg. Mensen die langs de zijlijn supporteren, maar ook mensen die keihard meedenken en hun eerlijke mening geven over wat ik doe. Of niet doe. 
En jij, lezer, jou zie ik ook als een van die tochtgenoten. En daarom reik ik ook uit naar jou.

• Ken je gedreven praters in jouw omgeving, die wel eens een visualisator zoals ik kunnen gebruiken? Deel je dan mijn blog en mijn website met hen? 
• Wil je zelf op de hoogte blijven van wat ik doe? Misschien niet voor vandaag, maar wie weet, voor een leuke samenwerking in de toekomst? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief, dan ben je de eerste die iets hoort wanneer ik iets nieuws probeer (maar dat doe ik niet elke dag, dus ik bombardeer je mailbox niet met rommel, beloofd!). 
• Of deel je gewoon graag mijn enthousiasme? Deel dan gerust deze post. Dat waardeer ik heel erg!