Misschien vraag je je af waarom ik die post-its niet gewoon weggooi wanneer de taken klaar zijn? Wel, juist om die reden: ik word er vrolijk van als ik zie wat er al allemaal gebeurd is.  Het stimuleert om verder te doen.  Want kijk eens wat er al allemaal klaar is!
Maar ook wanneer je het bos door de bomen niet meer ziet, kunnen deze post-its je helpen om terug in actie te schieten.  Beloon jezelf voor je noeste arbeid, want hé, dat heb je wel verdiend na al dat opruimen. Stel jezelf een doel. Bijvoorbeeld: wanneer er tien post-its in de kolom DONE hangen, trakteren we onszelf op frietjes!   Of wanneer alle kleerkast post-its in DONE hangen, dan krijgt iedereen een nieuwe trui. Of geef jezelf een weekje opruimverlof als alle bergruimten in huis aan de beurt geweest zijn.  Kies een beloning waar jij deugd van hebt. En je zal zien: het gaat als een speer vooruit! 

En wat je niet ziet, is de rommel die in die kasten steekt.  Ik weet dat, maar jij niet. En niemand heeft daar last van zolang de kasten dicht zijn.  Eens geopend is dat wat anders.  Een nachtje gaan logeren bij een vriendinnetje, dat doet Dochter op eigen risico. Want de logeerkoffertjes zitten in deze beruchte kasten. En een koffertje uit de kast halen zonder dat de halve inhoud eruit valt, is een ware beproeving. Dus het moet echt eens opgeruimd worden. Maar aan de andere kant: Dochter gaat helemaal niet bij een vriendinnetje logeren dit weekend.  
Genoeg! Tijd om te stoppen met mezelf in excuses te wentelen en hoog tijd om die onmogelijke taak op te splitsen in dingen die wel doenbaar zijn.  Daarvoor ga ik na wat er precies in deze kasten zit - vanalles en nog wat - en wat ermee moet gebeuren.  De skikleren zitten hier bijvoorbeeld in.  Die komen er maar één keer per jaar uit, meestal een dag of twee voor ze in de koffers moeten geraken.  Gevolg: ik ontdek elk jaar veel te laat dat Oudste Zoon uit zijn thermisch ondergoed gegroeid is en ik was alweer vergeten dat de skibroek van Jongste Zoon dringend aan vervanging toe is.  Gevolg: elk jaar opnieuw moet ik veel te dure spullen bijkopen op het laatste moment. En elk jaar neem ik me voor om de triage al te doen in januari, zodat ik die spullen, die we toch maar eens per jaar dragen, in de solden kan kopen. Dus een eerste post-it wordt: "skigerief passen & bestellen" en deze verhuist meteen naar de kolom PRIO.  Dit wordt een taakje voor dit weekend.  Aan die gevaarlijke stapel koffers en sporttassen moet ook iets gebeuren, dus ook dat wordt een post-it.  Nu ben ik vertrokken en kan ik van alle dingen die in die kast steken specifiek neerpennen wat ermee moet gebeuren.  Ik neem een andere kleur post-its voor deze subtaken en geef ze telkens als titel "Witte kasten". Op deze manier hou ik de link met de oorspronkelijke taak en kan ik deze, als alle subtaken klaar zijn, toch nog in DONE hangen. 
Zo. De bomen zijn weer zichtbaar door het bos.  De dringende taken zijn naar voor geschoven, de andere taken kunnen weer verdeeld worden onder de huisgenoten.  We zien het weer zitten! Ik vlieg er weer in en hopelijk neem jij ook je volgende project vast. Laat gerust weten hoe het jou vergaat!

Lang geleden liet ik jullie kennis maken met mijn opruimplanning en het kanbanbord dat me hierbij ging helpen. Het bleef daarna erg lang stil, want ik had het druk met vanalles en nog vanalles.  Dat wilt niet zeggen dat ik tussendoor al niet het een en ander opruimde.  Ik pakte enkele kleinere onderwerpen vast om mezelf het gevoel te geven dat ik alvast begonnen was. Daar is op zich niets mis mee, want door te starten met iets kleins wakker je de goesting aan om aan de slag te gaan.  Ik durf het een quick-win noemen.  En dat werkt.  Zoals een snoepje voor een braaf kind.  
Maar deze week hebben we een weekje vakantie en moet ik mijn belofte aan Middelste Zoon inlossen dat ik de bureauruimte in de kelderverdieping zou opruimen.  Hij is naar daar verbannen met zijn playstation, maar aangezien deze ruimte ook dienst doet als bureau, opslagruimte voor de naaispullen, workshopruimte geweest is en zelfs logeerkamer, is het er een boeltje.  En laat hij hier nu net een beetje zijn plek van willen maken.

Een grondige opruimbeurt drong zich op en zoiets kan niet zonder plan.  
Punt 1 van mijn plan was tijd.  Zonder tijd moet je aan dit soort werkjes niet beginnen. Ze eisen dat je alleen met hen bezig bent en dat je eraan doorwerkt tot het klaar is.  
Punt 2 van mijn plan was om enkele opruimtips te verzamelen en deze ook effectief toe te passen.  Een klassieke tip die hier zeker van pas komt, is om alles dat je tegenkomt in 1 van deze 3 categorieën te stoppen: weggooien, weggeven, bijhouden.  
Dus gingen we aan de slag en sorteerden in grote hopen: een grote vuilniszak om onmiddellijk weg te gooien, een tafel met spullen die zeker bijgehouden moeten worden en een stapel spullen om weg te geven.  
Weggeven is op zich een nobel iets, maar er zit een addertje onder het gras: met al je beste intenties kan de weggeefstapel een jaar later nog altijd liggen waar hij vandaag ligt. Want het vergt wat actie.  Een ritje naar de kringloopwinkel of een kledingcontainer bijvoorbeeld.  Maar aangezien ik hier nog heel wat stoffen en fournituren staan heb die echt weg moeten, wil ik die graag aan een goed doel schenken. Dus moeten we foto 's nemen, sociale media inschakelen en afspraken maken met mensen die goede doelen kennen.  
En met mezelf de afspraak maken dat, als er binnen een maand nog spullen liggen die geen nieuwe eigenaar gevonden hebben, dat ik ze dan naar de kringwinkel breng. 
Na deze grove schifting komt het erop aan om nog eens kritisch door de hoop "bij te houden" te gaan.  Ik las ergens volgende stelregel en heb deze toegepast op deze spullen: "kost het minder dan 20 euro en kan je het binnen de 24 uur weer in huis halen? Gooi het dan weg (of leg het bij weg te geven, voegde ik er zelf aan toe)."
Zo gebeurde en na een hele dag sorteren, weggooien en netjes in kasten steken zijn we eindelijk klaar om de volledige ruimte te poetsen. Stof weg, vloer geschrobd en een gelukkige Middelste Zoon, die nu kan beginnen fantaseren over zijn "man cave". 

En ik, ik haal de post-it "bureau kelder opruimen" van mijn kanbanbord en hang hem onder "DONE".  Er komt ruimte in mijn hoofd voor het volgende opruimproject. En nu we in de flow zijn, gaan we dat niet te lang laten liggen. Op naar een opgeruimd huis!

We wonen deze winter vier jaar in ons verbouwde huis.  En nu bereiken we het punt waarop enig opruim- en organiseerwerk zich opdringt.
Vier jaar lang zeiden we “als we tijd hebben, ruimen we dat eens deftig op”. Jaar na jaar gooiden we haastig de huisraad van twee gezinnen, die één werden, samen. Een winkel die we halsoverkop moesten sluiten vereiste heel wat stockageruimte.  Het gevolg van dat alles is dat sommige kasten in dit huis niet meer goed afsluiten en dat het geen goed idee is om deze kasten onbedachtzaam open te trekken.  Van buitenaf ziet alles er hier behoorlijk opgeruimd uit, maar je zou wel eens bedrogen kunnen uitkomen wanneer je verder kijkt dan je neus lang is.
Daardoor ontstond in mijn hoofd het Grote Opruim Plan. En ja, dat schrijf ik met hoofdletters.  Want in mijn hoofd is het een groot en ambitieus project.  Ik heb me als doel gesteld om voor volgende zomer dit huis van boven tot onder op te ruimen.  Geen ruimte of kast zal eraan ontsnappen.  Ik wil terug weten waar onze spullen zich bevinden en ik wil kritisch omgaan met de vraag “hebben we dit nog nodig”?  Dus dringt een plan zich op.
Ambitieuze projecten vragen een slimme aanpak en daarom haalde ik daarnet ons kanbanbord vanonder het stof.  Kanban is een oorspronkelijk Japanse methode, ontwikkeld bij Toyota die nu vooral in IT-omgevingen gebruikt wordt om “just in time delivery” te ontwikkelen.  

Om hen uit te nodigen om mee te doen voorzag ik voor iedereen al kaartjes.  Meer dan twee dingen tegelijk opnemen lijkt me niet efficiënt, vandaar mijn keuze voor twee kaartjes voor eenieder.
Ik leg ook wat extra post-its en een stift in de buurt van het bord, zodat ook nieuwe ideeën van de huisgenoten op het bord kunnen.  ​

​Tenslotte zocht ik nog een plekje om algemene tips en tricks te delen met het huis.  Ik nam hiervoor een andere kleur post-its en hing ze voorlopig lukraak op het bord. 
Tip 1 wil ik ook graag met jullie delen: om een huis opgeruimd te houden is het belangrijk dat dingen een vaste plaats hebben. Dingen die dat niet hebben, blijven rondslingeren en duiken altijd weer op de gekste plekken op. 

​Zo. We zijn gestart.  Bij de volgende “ik verveel mij” verwijs ik vriendelijk naar mijn Grote Opruim Plan.  Hier wordt deze winter niet meer gehangen en gelanterfant!
Ook al jullie opruimtips zijn meer dan welkom.  Ik zal regelmatig bloggen over de voortgang van mijn ambitieus project en alle tips die ik krijg en die me handig lijken, zal ik uitproberen en met jullie delen.
Voor vandaag heb ik al genoeg gedaan aan dit project. Ik heb er namelijk over geblogd. Dat kan alvast bij “Done”!