Het bos en de bomen

Nu 2017 begonnen is, begint de deadline van mijn opruimproject dichterbij te komen. Voor wie het zich niet meer herinnerd: ik wil mijn huis van boven tot onder opruimen tegen de zomer.  Omdat het een groot project is, gebruik ik een Kanbanbord waarvan ik jullie hier de basisprincipes uitlegde. 
Hoog tijd voor een stand van zaken!
Wanneer je met zo 'n planning aan de slag gaat, is het goed om af en toe eens écht te kijken naar je kolom DONE.  Want zoals je op de foto kan zien, hangt deze al veel voller dan een paar weken geleden.  En daar word ik blij van! 

Vier succes!

Misschien vraag je je af waarom ik die post-its niet gewoon weggooi wanneer de taken klaar zijn? Wel, juist om die reden: ik word er vrolijk van als ik zie wat er al allemaal gebeurd is.  Het stimuleert om verder te doen.  Want kijk eens wat er al allemaal klaar is!
Maar ook wanneer je het bos door de bomen niet meer ziet, kunnen deze post-its je helpen om terug in actie te schieten.  Beloon jezelf voor je noeste arbeid, want hé, dat heb je wel verdiend na al dat opruimen. Stel jezelf een doel. Bijvoorbeeld: wanneer er tien post-its in de kolom DONE hangen, trakteren we onszelf op frietjes!   Of wanneer alle kleerkast post-its in DONE hangen, dan krijgt iedereen een nieuwe trui. Of geef jezelf een weekje opruimverlof als alle bergruimten in huis aan de beurt geweest zijn.  Kies een beloning waar jij deugd van hebt. En je zal zien: het gaat als een speer vooruit! 

Maak het doenbaar.

Bij de taken die nu nog in TO DO hangen zinkt de moed me vaak in de schoenen, helaas. De echt dringende zaken zijn gedaan, de kleine, snel af te handelen ook. Wat nu nog overblijft zijn bergen.  Onbegonnen, niet te overzien, het bos door de bomen kwijt.  Het vervelende is dat deze taken ook niet echt dringend zijn. Dus ik zal een andere manier moeten vinden om ze toch gedaan te krijgen.  
En gelukkig kan ik van die taken een breakdown maken. Of: hak ze in kleinere stukken die wél weer doenbaar worden. 
​Neem nu "Witte kasten gang opruimen". Zoals je kan zien zijn dat veel witte kasten. Bovendien zijn het ook hoge kasten, dus dat wordt gedoe met laddertjes en boven het hoofd heffen en stouwen.  

En wat je niet ziet, is de rommel die in die kasten steekt.  Ik weet dat, maar jij niet. En niemand heeft daar last van zolang de kasten dicht zijn.  Eens geopend is dat wat anders.  Een nachtje gaan logeren bij een vriendinnetje, dat doet Dochter op eigen risico. Want de logeerkoffertjes zitten in deze beruchte kasten. En een koffertje uit de kast halen zonder dat de halve inhoud eruit valt, is een ware beproeving. Dus het moet echt eens opgeruimd worden. Maar aan de andere kant: Dochter gaat helemaal niet bij een vriendinnetje logeren dit weekend.  
Genoeg! Tijd om te stoppen met mezelf in excuses te wentelen en hoog tijd om die onmogelijke taak op te splitsen in dingen die wel doenbaar zijn.  Daarvoor ga ik na wat er precies in deze kasten zit - vanalles en nog wat - en wat ermee moet gebeuren.  De skikleren zitten hier bijvoorbeeld in.  Die komen er maar één keer per jaar uit, meestal een dag of twee voor ze in de koffers moeten geraken.  Gevolg: ik ontdek elk jaar veel te laat dat Oudste Zoon uit zijn thermisch ondergoed gegroeid is en ik was alweer vergeten dat de skibroek van Jongste Zoon dringend aan vervanging toe is.  Gevolg: elk jaar opnieuw moet ik veel te dure spullen bijkopen op het laatste moment. En elk jaar neem ik me voor om de triage al te doen in januari, zodat ik die spullen, die we toch maar eens per jaar dragen, in de solden kan kopen. Dus een eerste post-it wordt: "skigerief passen & bestellen" en deze verhuist meteen naar de kolom PRIO.  Dit wordt een taakje voor dit weekend.  Aan die gevaarlijke stapel koffers en sporttassen moet ook iets gebeuren, dus ook dat wordt een post-it.  Nu ben ik vertrokken en kan ik van alle dingen die in die kast steken specifiek neerpennen wat ermee moet gebeuren.  Ik neem een andere kleur post-its voor deze subtaken en geef ze telkens als titel "Witte kasten". Op deze manier hou ik de link met de oorspronkelijke taak en kan ik deze, als alle subtaken klaar zijn, toch nog in DONE hangen. 
Zo. De bomen zijn weer zichtbaar door het bos.  De dringende taken zijn naar voor geschoven, de andere taken kunnen weer verdeeld worden onder de huisgenoten.  We zien het weer zitten! Ik vlieg er weer in en hopelijk neem jij ook je volgende project vast. Laat gerust weten hoe het jou vergaat!