Movande
  • home
  • VISUAL HARVESTING
  • Visuele identiteit
  • Opleiding
  • Blog
  • OVER MIJ
    • Boeken
  • home
  • VISUAL HARVESTING
  • Visuele identiteit
  • Opleiding
  • Blog
  • OVER MIJ
    • Boeken

Donker

10/26/2016

Comments

 
​Lieve fietser,
 
Nu de dagen korter worden en het duister en de mist hardnekkig blijven hangen, ook wanneer jij opstaat en naar school gaat, wil ik graag even met je praten.
Eerst en vooral wil ik je zeggen dat ik respect heb voor jou. Omdat je ook in barre weersomstandigheden, door de  snijdende kou en het donker, toch de fiets verkiest boven de auto.  Dapper ben je, recht op je trappers, turend in de donkere ochtend. 
Daarnaast, lieve fietser, wil ik graag met je delen dat ik me zorgen maak.  Zorgen om jou en je veiligheid daar op die fiets.  En ik, dat ben ik in mijn rol van automobilist.
Op woensdagochtend doe ik Jongste Zoon en Dochter met de auto naar school. Wegens anders teveel gedoe ’s middags met hobbies die aansluiten op de schooluren.
En dan huilt mijn hart, als ik jou, lieve fietser voorbij steek.
Want je jas is zwart - of donkerblauw - dat kon ik niet zien in de mist vanochtend.  Je achterlicht brandde niet.  En je rugzak was een donkerbruine vlek op je rug.   
Je vriendin, die naast jou fietste, leek erg op jou.  Een donkere jas, een dito rugzak. Alleen had zij lange haren over haar rugzak gedrapeerd. 
En hoe traag ik ook reed, het kostte me moeite om jullie te zien.  Om te vatten dat daar twee meiden vrolijk babbelend naar school fietsten. 
Jullie doemden op uit de mist, als een vage zwarte vlek. 
En nee, er was geen gevaar.  Zelfs niet in de verte.  Want ik reed voorzichtig en ik weet dat jullie met tientallen langs die drukke baan naar school fietsen.  Ik deed geen gekke dingen.
Maar dat, lieve fietser, is nu net het gevaar.  Het maakt jou zelfzeker.  Jij ziet de auto ’s toch? Jij kent toch elke bocht in de weg, elk kuiltje in het fietspad? Jij rijdt die weg met je ogen toe.  “Laat me nu maar”, hoor ik je denken.
Maar stel. Stel je even voor. Dat ik slecht geslapen had.  Dat Dochter te lang in de badkamer had gestaan.  Dat we te laat vertrokken waren en ik net iets meer gehaast was dan anders.  Stel dat Dochter en ik nog boos waren op elkaar en dat ik me even omdraaide naar de achterbank om haar aan te kijken en om haar de les te lezen over voortdoen in de ochtend. Want dat gebeurt soms, ochtenddiscussies die zich voortzetten op de achterbank.   Stel je even voor, dat ik je net op dat moment voorbij stak. En stel je even voor dat jullie hard moesten lachen om elkaar, en dat je vriendin in al haar enthousiasme uithaalde met haar armen.  En jij verloor je evenwicht. En ik was met mijn gedachten in de badkamer. 
Wat dan? Ik had je niet gezien.  Je was haast onzichtbaar in de dikke ochtendmist. 
Wat dan? Had ik jou aangereden? Zou je over mijn voorruit gevlogen zijn?
Wat dan? Je droeg geen helm.  Zou je een hoofdletsel gehad hebben? Zou ik helder genoeg gedacht hebben en onmiddellijk de hulpdiensten bellen? En zou ik jouw vriendin en mijn kinderen in veiligheid gebracht hebben? Terwijl jij daar in de mist op de straat lag? Pijn te lijden. Veel pijn?
Wat dan?  Zou jij ooit nog dezelfde vrolijke meid worden?  Zou ik de rest van mijn leven moeten leven met het idee dat ik een fietser van de weg gemaaid had?
Weet je, lieve fietser, ik wil het niet weten “wat dan”.  Want het is niet gebeurd. Ik was alert. En jij voorzichtig. Maar al ben je nog zo voorzichtig en al ken jij de weg op je duimpje, het maakt je niet onsterfelijk.  Het enige dat ik zie, is iemands dochter die daar fietst, op haar onverlichte fiets, met haar donkere jas door de ochtendmist.  En het enige dat ik kan denken, is kwetsbaar en onzichtbaar.
Mag ik je wat vragen, lieve fietser? Doe je morgenvroeg je lichten aan? Een fluohesje over je boekentas is misschien wat veel gevraagd. Niet cool. Ik weet het. En niet verplicht. Dat weet ik ook. Maar denk je er toch ook eens over na, wil je?
Maar je licht, laten we daar niet flauw over doen.  Aan. OK?
 
Veel liefs, 
Van een mama van vier fietsende schoolkinderen, die elke morgen de strijd met hen aangaat om het fietslicht.
Comments

    Kirsten De Coninck

    Duizendpoot. Moeder van 4. Creatief. Visualisator. Natuurmens. Tekenaar. ​Stiltezoeker. Genieten. Verteller. 

    schrijver

    Dag lezer die graag leest. Las je mijn romans al? 

    Archieven

    January 2024
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    February 2020
    October 2019
    September 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    June 2018
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016

    Categorieën

    All
    Boek
    Creatief
    Het Leven Zoals Het Is
    Motivatie
    NVC
    Planning/kanban
    Visualiseren
    Workshops

    Follow my blog with Bloglovin

    RSS Feed

Vind me terug.

Wat klanten over mij zeggen.

Ik stond altijd met open mond te kijken naar prachtige flips van collega's . Dankzij deze training besef ik dat alvast een basisversie daarvan voor iedereen toegankelijk is . Zelfs voor een niet creatief persoon als ikzelf, al besef ik wel dat meer oefenen me nog verder zou brengen.  Wat ik erg leuk vond aan de online versie? Ik kon oefenen in mijn eigen tijd en tempo en toch feedback vragen. Enne, vermits ik niet kon vergelijken met de resultaten van collega's was ik niet ontmoedigd, want op mijn bureau waren mijn tekeningen de mooiste :-) want de enige :-)). Katrien Rommens - teamcoach en facilitator - Mikondo

Volg me online. 

Inschrijven voor de nieuwsbrief
    Built with ConvertKit