Een open brief aan de Sint

Lieve Sint,

Het zal u misschien verbazen dat ik deze blog aan u richt, zeker wanneer u verder leest. Ik wilde hem ook eerst beginnen met "beste middelbare school", want de middelbare school en ik, wij hebben een probleem. Of zelfs met "beste maatschappij", want die draagt ook bij aan het probleem. 
Maar aangezien u, Sinterklaas, vannacht over de daken loopt, op zoek naar schoentjes gevuld met wortelen en suikerklontjes, dacht ik: ik kan me evengoed tot u richten. Misschien zelfs beter. 
Waarom ik u schrijf? Wel, met de examens voor de deur duikt er een probleem op dat niet nieuw is. We hebben er het hele schooljaar last van, maar de komende twee weken wordt het nog veel erger. Het probleem, beste Sint, situeert zich in de digitale evidentie waar middelbare scholen vanuit gaan. Het hele schooljaar lang worden de leerlingen verondersteld 24/7 toegang te hebben tot een computer. Om huiswerk te maken op Scoodle of Diddit, om verbetersleutels op te zoeken op Smartschool, om presentaties te maken in Powerpoint of boekverslagen in Word, om informatica-oefeningen af te werken in Excel of Google Sheets. En ik vergeet nog te vermelden dat er ook krantenartikels, prentjes voor PO, minstens tien verschillende bronnen voor een GIP, ... gezocht moeten worden. Op de computer. Meer nog: op mijn computer. 
In dit huis, lieve Sint, zijn momenteel namelijk 3 kinderen de middelbare school aan het doorlopen, maar dat wist u natuurlijk al. Deze 3 kinderen beschikken niet over een eigen PC, ook niet over eentje voor hen 3 samen. Een extra computer aankopen is nu eenmaal niet haalbaar. Dus draait de laptop van mijn werkgever gigantisch veel overuren buiten zijn reguliere werkuren. 
Ik kan u verzekeren, Sinterklaas, dat het niet evident is om ervoor te zorgen dat iedereen hier alle dagen al zijn digitaal werk gedaan krijgt. Het is puzzelen, passen, afspraken maken en dan nog. 
Ik hoor u denken en murmelen in uw baard: "die tieners kunnen dat toch een beetje op voorhand inplannen?" Welnu, Sinterklaas, tieners plannen niet op voorhand in. Deels omdat dat eigen is aan tieners, maar deels omdat ze het opgegeven hebben. U fronst uw witte wenkbrauwen natuurlijk, maar laat me een en ander uitleggen. In één van de middelbare scholen waar mijn kinderen naartoe gaan, is het deze week toetsen- en takenvrije week. De bedoeling is dat ze die week gebruiken om zich voor te bereiden op de examens die eraan komen. Dochterlief maakte een planning op en raakte deze week helemaal over haar toeren, omdat 'dat ene kleine toetsje van wiskunde' toch nog in die week gepland wordt. En een voorexamen Frans valt per definitie ook niet onder de noemer 'toetsen en taken', dus dat kan er ook nog wel bij. En jongste zoon, wel, die heeft er deze week nog 2 spreekbeurten van Frans bij. Want u hoort het al: in het woord 'spreekbeurt' zit noch toets, noch taak. Dus: het mag. 
Dus moet hij een presentatie maken, met veel prentjes en grote bewegende letters, want daar krijg je extra punten voor. Dus gooien we de planning overboord en draait de computer nog maar eens overuren. 
Wanneer ze vanmiddag uit school komen, moeten er nog leerstofoverzichten geprint worden, moet die tweede spreekbeurt nog afgewerkt worden en ben ik waarschijnlijk zelf nog niet half door mijn werk. 
Dus, lieve Sint, wat ik u eigenlijk wil vragen, is of u vannacht eens kan langsgaan bij die scholen en wat extra schermvrije tijd in hun lessenpakketten kan steken? 
Ik hoor u zuchten tot hier. Dat gaat niet lukken zeker? Ach, in dat geval mag u ook altijd hier langskomen en een extra laptop door de schoorsteen gooien. Maar wel voorzichtig alstublieft. De schoenen zullen klaarstaan aan de haard. 
En o ja, als u hier dan toch bent. Een beetje chocola mag ook. Zwarte. Daarmee kunnen ze niet op Scoodle of Smartschool, I know, maar chocola helpt altijd. 
​Van je kapoen,
Kirsten

---