Hormoon geluk

Met de zon die vastberaden door de ramen priemde en een zondagse agenda die plotseling een pak leger was dan gepland, begon het te kriebelen tussen mijn linker- en rechterhersenhelft. Een ideetje dat al een tijdje onder mijn schedel gonsde, kreeg plotseling ruimte om te kiemen.
Een aantal weken geleden stootte ik bij het opruimen van een kast vol winterspullen op een klein handtasje dat ik ooit maakte. Toen ik het terugzag, vond ik het iets hebben. Het was een kindermodelletje, maar ik voelde 'hier moet ik wat mee'. Dus liet ik het rondslingeren op de trap, confisqueerde de kat het als slaapplekje en had ik het bijna weer opgeborgen - deze keer in de juiste kast, bij het kinderspeelgoed - toen daar dus ineens die zonnige, vrije zondagnamiddag lonkte. 
Ik speelde met het idee om van dit tasje een nieuwe versie te maken, die dienst zou doen als lunchtas. Met de juiste afmetingen, geïsoleerd en al. Zo eentje waar je echt je lunch fris in houdt, ook wanneer de zon zich van haar beste kant laat zien. 
Dus kondigde ik aan de gezinsleden die de namiddag thuis doorbrachten aan dat ik de rest van de dag niet meer beschikbaar was om kleren te strijken of boekverslagen na te lezen en rekende, tekende en knipte ik. Verzamelde ik materiaal. Vorderde Oudste Zoon op om naaimachine en strijkpers uit hun winterslaap op te graven en zette me nog eens aan het naaien. 
God dat deed deugd. Bedenken, creëren, materialen en kleuren kiezen en alleen maar bezig zijn met wat zich tussen mijn ogen en mijn naaimachine afspeelt. De tijd vloog voorbij, maar ik genoot intens van elke minuut. Van elk stapje van het proces en, vooral, van het eindresultaat.
Het werd een pinguintas - KOELtas, weet je wel - met verder felgroene en gele retro-accenten - die priemende zon en de veel te vroege lente zorgden hier voor inspiratie. En ik ben er blij mee. Echt blij. 
Het gelukshormoon stroomt nog door mijn aderen. Dadelijk, wanneer ik een koffietje ga halen, loop ik nog eens langs mijn tas. Raak ik ze even aan. Doe het slotje even open. En dan glimlach ik. 
Mijn nieuwsgierigheid naar wat dat nu is dat mensen zo gelukkig maakt in al die verschillende hobby's werd daardoor nog maar eens geprikkeld. Wat ik gisteren alvast ontdekte over dat geluk is dit: deze hobby moet niet. Het borrelt op, het neemt zijn tijd en wanneer een ideetje rijp is, dan kan ik me eraan zetten. 
Maar er zijn vast nog heel wat andere redenen waarom hobby's mensen gelukkig maken. ​Ik kan er zo nog wel wat bedenken, maar ik ben veel en veel nieuwsgieriger naar hoe dat zit bij jou? 

Hoe gaat dat bij jou? 
Wat is jouw hormoon geluk? Waar hou jij je mee bezig dat ervoor zorgt dat je helemaal tot rust kan komen? Of dat jou juist tonnen energie geeft? Wat zorgt ervoor dat je bij momenten bruisend door het leven gaat? 
Wil je me meer vertellen over jouw hobby? Ik ben razend benieuwd naar jouw verhaal. Naar al jullie verhalen. 
Zo benieuwd, dat ik er een boek over wil schrijven. Over het geluk in onze hobby's. Maar dat kan ik niet zonder jouw hulp! Want ik wil niet alleen over naaien, bakken of marathonlopen vertellen. Dat heel zeker ook, maar ik wil ook de stille, de kleine, de bizarre, de uit de hand gelopen hobby's kennen. De hobby's die je van je slaap beroven, maar ook de hobby's die al jaren onder het stof op zolder liggen. 
​Ik wil heel graag jouw verhaal horen en al die persoonlijke verhalen verwerken in een boek. Wil je hier graag een deeltje van zijn? Laat dan zeker iets van je horen. Contacteer me via mail en dan laat ik je snel meer weten.

Ondertussen haalde ik koffie en keek ik stiekem ook naar het kleine lapje pinguinstof dat nog over is en dat nu naast die afgewerkte tas ligt. Er kriebelt iets tussen mijn rechter- en linkerhersenhelft. Een klein ideetje. Krijg ik daar nog een portemonneetje uit? Ik ruim vanavond mijn naaispullen weer op. Teveel rommel anders, echt waar. Maar dat lapje pinguinstof, dat laat ik nog even liggen. Om af en toe eens naar te kijken. En over na te denken tijdens het tandenpoetsen. Want de zon gaat zeker nog schijnen de komende weken. En wie weet, komt er nog een dag voorbij die plotseling leeg wordt. En zichzelf uitnodigt om nog een portie hormoon geluk aan te maken.
​