Ikigai

Of je nu in toeval gelooft of denkt dat alles op deze wereld voor een reden gebeurt, deze week kruiste iets mijn pad om god weet welke reden en het sloeg me recht in het gezicht.  Ik heb het over onderstaande tekening. Ikigai.  Ik kwam ze tegen in mijn Facebookfeed, een oude vriend had ze gepost. Het type mens waar je in je jeugd bevriend mee was, die je nadien niet vaak meer zag, maar waarmee je de flauwe Facebookband toch koestert. Hij schreef dat hij hier al tien jaar mee bezig is, zonder het ooit een naam gegeven te hebben, maar dat hij nu deze Japanse term tegen het lijf liep en dat die exact zegt waar hij voor gaat: Ikigai. De persoon in kwestie studeerde in de tijd iets met economie, wat ik toen erg bij hem passen vond. Hij had wel iets serieus en ambitieus over zich. Maar toen ik hem enkele jaren geleden tegenkwam op Facebook, bleek hij aan de slag te zijn als zelfstandige kok, met de nadruk op biologische en ecologisch verantwoorde teelt.  Helemaal zijn Ikigai dus. 

Ik las en was verbluft. Want dit is helemaal wat ik al zo vaak ervaren heb bij dingen die ik onderneem in mijn leven.  Vaak beland ik in één van die toestanden die omschreven worden naast de vertikale zwarte strepen. Zo bracht mijn naaiwinkeltje me absoluut vreugde en volheid, maar geen weelde. Zo deed ik in het verleden ook jobs die ervoor zorgden dat ik erg comfortabel kon leven, maar die me met een leeg gevoel achterlieten en ga zo maar verder. En hier staat het dan, zwart op wit, hoe dit komt: je hebt pas een reden tot bestaan wanneer je bezig bent met iets dat je graag doet, waar je betaald voor kan worden, dat bijdraagt aan deze wereld en waar je goed in bent.  Ik veronderstel dat het model nog wat verfijningen kan gebruiken. Dat de ene cirkel al zwaarder doorweegt voor de ene persoon dan de andere. En dat dat niet voor ons allemaal dezelfde is. Ik veronderstel dat de ecologische kok veel meer belang hecht aan bijdragen aan de wereld, dan aan goed betaald worden.  Of dat een goedbetaalde job ervoor kan zorgen dat je wat sneller geneigd bent compromissen te sluiten met je eigen passie.  
In elk geval hou ik Ikigai vanaf nu in mijn achterhoofd.  Om mezelf af en toe af te vragen of dit het wel is? En wat ik dan kan veranderen, om meer bij mijn Ikigai te geraken?  En welke dingen die ik opstart het waard zijn om vol te houden en welke niet?  
Laat ik onderstaande alvast als leidraad nemen: 'Creativity is my drug'.  Daar borrelt mijn passie, dat is waar ik goed in ben. Nu nog kijken hoe ik hiermee kan bijdragen aan de wereld, dat lijkt me een leuke oefening. 
En jij, wat is jouw Ikigai?