Principes

Maandagochtend heb ik gewazed. Ik hoor de waze-gebruikers onder u al denken: "ja en"? En ik hoor de niet wazers hun wenkbrauwen fronsen (ja, als je goed luistert kan je dat horen) en zich afvragen " ze heeft gewat?"
Gewazed dus. Voor de niet-kenners: dat is een app op je mobiele telefoon die je om alle files heen naar je bestemming laat rijden. Een gps, maar dan honderd keer beter, met info die heel accuraat is doordat de wazegebruikers hem zelf voorzien. 
Handig? Inderdaad. Geen file en zo op je bestemming. En toch. Wazen is tegen mijn principes. Het stuurt je namelijk door dorpskernen waar je helemaal niet moet zijn, langs fietsende kleuters die er niet om vragen dat er plotseling tientallen extra auto 's door hun straat zoeven, langs huizen in anders zo rustige straten - wie weet, ook langs dat van jou - en langs weggetjes die vaak niet berekend zijn op het slikken van zoveel verkeer. Omzeil je daarmee de file? Ja. Los je daarmee het fileprobleem op? Nee. Of toch zeker niet op een duurzame manier. 
Maar maandagochtend, toen dit gezin maar moeizaam op gang kwam en ik naar Mechelen moest, toen ging ik toch overstag. Bijna twee uur rijden van aan mijn voordeur tot de Brusselse ring - en dan was ik nog niet eens in Mechelen - was me iets teveel van het goede. Niet alleen zou ik dan te laat zijn, maar bovendien zou ik daar zeer slecht gezind van worden, van zoveel verloren tijd in mijn auto.
Kan je dan niet met de trein gaan werken? Ja, dat kan, zeker. Maar dan moet ik eerst aan het station geraken. Al zolang als ik hier woon, is er een groot gebrek aan parkeerplaats aan het station, dus met de auto naar het station gaan, is geen optie tenzij je of voor zeven uur de trein op moet, of een parkeerboete niet erg vindt. Met de fiets naar het station? Dat kan zeker. Ware het niet dat er ook nauwelijks plaats is in de fietsenstalling. Op zich geen probleem, een fiets heeft niet veel ruimte nodig. Maar als je je fiets aan dit station niet vastmaakt met een stalen ketting aan op zijn minst 1 fietsenrek, en liefst nog met een tweede ketting rond de kader, dan riskeer je helaas dat je stalen ros er niet meer staat wanneer je 's avonds thuiskomt. Niet echt uitnodigend dus om de trein te nemen (waar ik bovendien haast even lang op zit als in mijn wagen). 
Dus kroop ik in mijn auto en startte waze. Tot Leuven ging alles goed, maar toen stropte het zo fel op, dat ik overstag ging en deed wat Waze zei: de autosnelweg verlaten, door dorpskernen rijden waar ik nooit zijn moet, langs wegen waar je je van afvraagt waarom die ooit aangelegd zijn om zo uiteindelijk ruim op tijd op mijn bestemming te komen. Ik moet toegeven: er is heel wat minder stress. Je bent de hele tijd in beweging en dat scheelt. Mijn brein heeft het gevoel dat ik goed bezig ben. Dus ergens begrijp ik de waze-rijders wel. 
En toch. Ik begrijp waarschijnlijk nog veel meer de bewoners van de typische straten die op die filegevoelige momenten overbereden worden. Het zal je straat maar zijn. In mijn geboortedorp, dat netjes gecentreerd ligt tussen Brussel en Leuven en dus heel wat sluipverkeer moet slikken, hangen nu slimme camera 's. Daar is men het grondig zat. En gelijk hebben ze. Rij je door het dorp en moet je daar niet zijn? Dan vlieg je op de bon. Een gasboete. En als je daar nu wel moet zijn? Dan moet diegene waar je naartoe gereden bent dat aangeven bij god-weet-wie. Zodat je een tijdelijke registratie krijgt. Goed systeem? Geen idee. Omslachtig? Dat wel. De eerstvolgende keer dat ik tijdens ochtend- of avondspits bij mijn ouders langsga, heb ik waarschijnlijk prijs. Vergeten we dat ongetwijfeld aan te geven. 
Maar ik begrijp de frustratie van de dorpen die overspoeld worden door verkeer dat daar niet moet zijn. En ik begrijp de frustratie van de automobilist die elke dag in de file staat. Daarom probeer ik voor mezelf de gulden middenweg te vinden: in de file blijven wanneer het draaglijk is, diezelfde file omzeilen wanneer het echt de spuigaten uitloopt. 
En wanneer de parkeer- en diefstalproblemen aan het station opgelost zijn, neem ik misschien wel weer wat vaker de trein. Wie weet. 
En jij? Wat doe jij aan het verkeersinfarct? Ik lees je antwoord graag terwijl ik verder werk vanuit mijn home-based office!