Remedie tegen herfstblues

We kunnen het ondertussen niet meer ontkennen. De herfst heeft zijn intrede gedaan. De nazomer heeft lang en hardnekkig stand gehouden, maar ondertussen zijn we al een paar dagen ondergedompeld in grijs.
Voor een aantal mensen breekt een periode van sakkeren aan. Op koud, grijs, guur en alle bijhorende superlatieven.
Maar niet in dit huis. Af en toe speelt het weer wel eens op mijn gemoed, maar meestal heb ik daar weinig last van.  Ook de kinderen onder dit dak zeuren daar haast niet over.  Uitgezonderd die ene week van het jaar waarin ze vijf keer natgeregend van school thuis komen.  Maar dat is echt de uitzondering.

"Hier wordt altijd wel om één of andere reden uitgekeken naar het nieuwe seizoen.  De redenen voor de hoofdseizoenen zijn vaak talrijk en voor de hand liggend. Zo is Dochter zich al weken aan het verheugen op een kerstboom en lichtjes en marshmallows roosteren in het pikkedonker.  Ze kruipt al een paar weken spontaan onder een dekentje op de bank, om alvast te oefenen in winterse gezelligheid.
Maar ook de tussenseizoenen verdienen hun "moments of glory". 
En laat het grijze weer van de afgelopen dagen nu toevallig één van mijn lievelingsweertypes zijn.  Grijs, geen wind, mist of nevel in de ochtend.  Heerlijk.  Want dit soort dagen zijn betoverend, echt waar!  Ben je als eens buiten gaan staan vandaag? Is het je dan opgevallen hoe alles verstilt?  Alle geluiden worden van hun scherpe randjes ontdaan, net zoals bij een sneeuwtapijt.  Het dikke, grijze wolkendek absorbeert het gezoem van auto ’s in de verte. Bovendien is het niet koud. Er is geen wind, en de laaghangende wolken wikkelen zich als een dekentje rondom jou terwijl je wandelt.  Toegegeven, je haar wordt lichtjes vochtig en je neus loopt.  Maar hé, de kou prikt niet door je jas en de wind snijdt niet in je gezicht!  Dat is toch ideaal weer om een frisse neus te halen tijdens je lunchpauze, of een wandeling te maken op je vrije dag.
En heb je er al eens op gelet hoe prachtig de herfstkleuren afsteken tegen de grijze wolken? Een rode bladerkruin wordt nog roder, en de gele blaadjes van de kastanjelaar zijn haast fluorescerend tegen de grijze hemel.  Met je ogen tot spleetjes geknepen lijkt het alsof de natuur in brand staat.  Nu de oprukkende herfst de bladgroenkorrels verjaagd heeft, komt de echt aard van de natuur naar boven.  Want de kleuren die je nu ziet, zijn de echt kleuren van de bladeren aan onze bomen.  Veel mooier wordt het niet meer.  

​“Allemaal goed en wel, maar bij de eerste windvlaag liggen al die bladeren op de grond en kunnen we beginnen vegen,” hoor ik de critici onder u zeggen. 
Daar heb je uiteraard gelijk in, maar als het dan toch moet, trek dan je laarzen aan en loop er eerst eens door, door die bladerhoop.  Of nog beter: trek je laarzen uit en voel hoe zacht het is onder je voeten.  En dan die kruidige geur, mmm, daar kan de geur van een zomerstrand vol zwetende lijven en zonnebrandolie niet aan tippen!
En wat nog meer is, terwijl ik buiten loop, met haar dat lichtjes begint te kroezelen van het vocht in de lucht, en toch een tikkeltje verkleumd, verlang ik naar de gezelligheid van binnen.  Van echt terug binnen wonen.  De afgelopen maanden was het huis veeleer een doorgangsruimte.  Tijdens de zomer vulden we de dagen maximaal met zon en buiten zijn.  Met bloembakken op het terras en vrolijke kussens in ligstoelen.  Het huis kreeg bitterweinig aandacht.  Maar nu, na maanden van verwaarlozing, wil ik mijn huis terug omarmen en aankleden.  Niet dat ik het type ben dat straks vijfendertig pompoenen voor de voordeur zal zetten, of minstens drie kerstbomen in huis haalt.  Maar er moet wel terug leven en gezelligheid in huis komen.
Zo maakte ik de kussens af voor de bank, waar ik je hier over vertelde.  Kussens in warme tinten, om die kleurenpracht van buiten binnen te halen. 

​Het kriebelt ook om straks pompoensoep te maken.  Of wafels, of pannenkoeken.  En ook warme chocomelk! Gelukkig zullen er nog veel grijze dagen volgen.
Mijn huis en ik, we maken ons op voor de winter en voor heel veel tijd samen. 
En vanavond, dan gaan de kaarsjes aan.  Die zijn momenteel nog fris mintgroen en turkoois. Duidelijk een laatste overblijfsel van de lente, dat tijdens de zomer aan mijn aandacht ontsnapt is.  Toch maar eerst even op zoek naar de juiste kleuren.
Ik ben er klaar voor, voor die herfst.  En ik hoop dat jij dat ondertussen ook bent.  Voor hèt seizoen bij uitstek met extra genieten binnen, en met minstens evenveel verwondering buiten. 
En stiekem, heel stiekem, hoop ik dat we heel gauw sneeuw krijgen.  Want de magie van de winter, die wil ik binnenkort ook erg graag met je delen!