Rondjes

Herken je dit? Je zit in een overleg over iets waar je niet op voorhand een uitgesproken mening over hebt en plotseling zegt iemand: "We gaan een rondje doen, zodat we ieders mening eens horen."
Vanaf dat moment kan ik nog maar aan één ding denken: straks is het aan mij en ik weet nog niet wat ik hierover wil zeggen. Wat kan ik bijdragen aan dit gesprek? Mijn hersenen draaien op volle toeren om een zinvol antwoord te produceren en wanneer het dan aan mij is, blijk ik niets gehoord te hebben van wat de mensen voor mij gezegd hebben en is het enige dat ik kan verzinnen: "ik sluit  me aan bij wat er al gezegd is."
Dit overkomt me dus bijna wekelijks. En mensen die, net als ik, introverte denkers zijn, die tijd nodig hebben om in te voelen wat ze nu echt over iets denken of kwijt willen, zullen dit waarschijnlijk herkennen. 
Ik heb lang gedacht dat het aan mij lag, dat ik niet actief genoeg deelnam aan de discussie of me op voorhand niet voldoende had geïnformeerd, waardoor ik te traag mijn gedachten op een rijtje heb. 
Niet dus. En sinds vorige week weet ik ook hoe dat komt!
Ik volgde afgelopen vrijdag namelijk een workshop over Focus bij Oksygen. Een halve dag in de rustgevende omgeving van de Baarbeekhoeve, die me wat inzichten bijbracht over hoe je beter kan focussen.
Ik leerde onder andere dat, om focus te houden, je hersenen niet afgeleid moeten geraken. Dat wist u misschien ook al, maar ik leerde ook hoe dat komt en wat je eraan kan doen. 
En wat gebeurt er nu wanneer iemand zegt: "we gaan een rondje doen" en ik zit in volle focus te luisteren naar de discussie die gaande is? Mijn alerting-systeem wordt getriggerd. Dit is een systeem dat evolutief in ons brein ingebakken is en dat je helpt om snel potentiële bedreigingen op te merken en te reageren. Ik geef toe, een rondje meningen luisteren en geven is in niets te vergelijken met het vermoeden dat er een beer door het struikgewas struint - iets waar onze voorouders dit systeem voor gebruikten - maar het effect van "en nu gaan we een rondje doen" is wel hetzelfde! Mijn focus op luisteren, opnemen en voelen wordt onderbroken door deze vraag om iets anders te gaan doen dan luisteren. Aandacht verlegd, weg focus. De verplichting om dadelijk mijn mening te delen alarmeert mijn hersenen en het gevolg kent u: die zijn nog met alles bezig, behalve de inhoud van het overleg. 
Ik leerde afgelopen week op de Shot van Oksygen ook dat je je hersenen kan trainen om snel te recupereren van afleidingen die jou uit je focus halen. Eén van de strategieën die je daarbij kan gebruiken, is afspraken maken met je omgeving. 
Dus bij mijn volgend overleg zal ik vriendelijk vragen om me niet te dwingen iets te zeggen in het rondje, maar om mij te laten luisteren zoals ik voorheen ook deed. Wanneer ik klaar ben om mijn bijdrage aan een gesprek of discussie te leveren, zal ik dat laten weten. 
Want wat is er mis met de goed oude popcorn-stijl? Waarbij je spreekt wanneer je er klaar voor bent? Volgens de bedenkers van de rondjes, komt iedereen dan aan bod, ook de stille of teruggetrokken mensen, wordt iedereen actief betrokken in de discussie en krijg je een meer genuanceerde stem van de hele groep. En dat is waarschijnlijk wel zo. Je zal mijn stem vaker horen als ik elk rondje een bijdrage moet leveren. Maar echte zinvolle bijdrage? Die komt er pas wanneer ik me kan focussen op wat ik echt belangrijk vindt in het gesprek. En hoe ik dat doe? Daar ga ik de komende weken op trainen!