Samen beslissen

Je hebt het vorige week ook wel gemerkt: er was een spoor van lente in het land. Voor het eerst sinds maanden floten de vogels echt wel vrolijk.  Je kwam buiten en dook uit gewoonte weg in je sjaal tot je merkte dat het eigenlijk helemaal niet zo koud was.  En de zon scheen! Wat was het warm in het zonnetje! (OK, toegegeven dat laatste was vooral voelbaar achter glas, maar toch.)
Hij is ondertussen weer ver zoek, die lente, maar het is tenslotte nog maar begin februari, dus dat is best OK.  
Maar die paar dagen mooi weer hebben wel iets in gang gezet.  Ineens zag ik mezelf in een lichte zomerjurk op een warme, zonovergoten plek met niets anders aan mijn hoofd dan "hoe mooi is het hier?" en "wat voor lekkers kan je hier eten?" En dat deed me dan weer beseffen dat onze zomervakantie nog niets anders was dan een vaag samenraapsel van rommelige plannen en losse ideetjes.  Hoog tijd om daar verandering in te brengen. 

Op vakantie

Op vakantie met vier tieners, dat begint stilaan een hele uitdaging te worden om een plaats en een formule te vinden die iedereen aanspreekt.  Hoog tijd dus om het dit jaar anders aan te pakken en ervoor te zorgen dat deze vakantie een gedragen beslissing is.  Ik nam me voor om eens te experimenteren met wat visualisaties en Sociocracy 3.0 technieken om de beslissing samen te nemen.  
Om te beginnen maakte ik een flipchart klaar met 3 belangrijke elementen: een zon die ons zou vertellen wat voor mijn huisgenoten bij een geslaagde vakantie hoort, een wolk om duidelijk te maken wat voor hun niet bij een goede vakantie hoort en een boom waar ze dingen kwijt konden waar ze eerder neutraal naar keken.  

Ideeën spuien

Ik sprak de hele kroost, inclusief manlief donderdagavond aan over mijn idee en legde hen uit wat ik van hen verwachtte: dat ze via post-its lieten weten wat voor hun zou maken dat de vakantie geslaagd zou zijn, of juist niet.  Het enige dat ze niet moesten invullen was "ik wil naar", want dat antwoord zou vanzelf komen wanneer we weten wat iedereen verstaat onder een leuke vakantie.  Iedereen kreeg tijd tot zondagavond om zijn verzuchtingen neer te pennen en op de flipchart te hangen.  We maakten duidelijke afspraken over hoeveel post-its iedereen mocht schrijven.  En omdat we graag focus leggen op wat we wel willen beperkten we het aantal rode post-its tot twee per persoon.  

Een gedragen beslissing nemen

​​Zondagavond was het dan zo ver. Hoog tijd om de koppen bij mekaar te steken en een aantal knopen door te hakken. 
Dochter riep de vergadering officieel samen en de flipchart werd verhuisd van het bureau naar het salon.  
Voor we in discussies zouden duiken over god-weet-wat ordenden we de post-its een beetje: alles wat min of meer hetzelfde betekende werd samengehangen. Daarna kreeg iedereen tijd om alles door te lezen wat op ons vakantiebord hing. 
Dat was nodig, want je kreeg de opdracht om drie bolletjes aan te brengen, op de post-its die jou het meeste aanspreken. Je verdeelde je bolletjes naar eigen goeddunken: drie post-its die elk één bolletje krijgen of 1 post-it met drie bolletjes. Als je maar duidelijk kon maken wat voor jou belangrijk was. 

Nadien ging onze aandacht naar de post-its met het meeste bolletjes: die geven weer wat voor ons allemaal echt belangrijk is. Ik hing ze bij elkaar in het tentje.
Op basis van deze activiteiten, verlangens en randvoorwaarden kunnen we een vakantie hebben waarin iedereen zijn ding vindt. Hier moest consent over komen dat dit de aspecten zijn die we echt willen terugvinden in onze vakantie.  Consent beslissingen nemen ontleende ik aan het Sociocracy 3.0 gedachtengoed en deden we zo: Over elke post-it in het tentje zei iedereen kort wat hij ervan vond. Maar echt heel kort. Nadien deden we een tweede rondje en mocht je je bezorgheid uiten bij deze post-it.  Of een bezwaar, als het je echt niet aansprak. Daarna werd het voorstel eventueel wat aangepast en werd er unaniem beslist dat dit in onze vakantie thuishoorde.  
Een voorbeeldje: de post-it "niet langer dan 2 weken" had wat bolletjes gekregen van de oudste kinderen.  Ze moeten heel de maand juli blijven trainen voor het Belgisch kampioenschap zwemmen.  Als ze dan nog eens meer dan 2 weken met ons op vakantie moeten, lijkt hun vakantie voorbij zonder dat ze nog tijd hebben om zelf iets te plannen. Vandaar hun vraag om niet langer dan 2 weken weg te gaan. Iedereen kon zich vinden in een twee weken durende vakantie, maar ik uitte wel mijn bezorgdheid dat korter dan 2 weken voor mij zou betekenen dat mijn hoofd niet helemaal tot rust kan komen.  Dat werd door de anderen begrepen en alhoewel Middelste Zoon 10 dagen ideaal vindt en ikzelf eerder 3 weken zou willen gaan, waren we het allemaal eens met de beslissing om 2 weken op vakantie te gaan. Elkaars bezorgdheid en de randvoorwaarden kennende is dit de beste beslissing.  Dat is consent beslissingen nemen.   

Nadat we alle post-its in het tentje overlopen hadden, kwamen we tot volgende gedragen beslissingen: 
We gaan 2 weken op vakantie, met de tent en we gaan naar maximum 2 verschillende plaatsen. Op die plaatsen zijn mooie landschappen en liefst een meer of rivier in de buurt. 
We gaan activiteiten doen die we nog nooit eerder gedaan hebben, zoals 1 nacht overnachten in een berghut. 
Nu we al deze voorwaarden kenden en er rekening mee houdend dat we niet echt graag dagen in de auto zitten, namen we de kaart van Europa erbij en leek Tsjechië en/of Oostenrijk de ideale bestemming.  

En nu?

Nu is de volgende stap helder voor ons gezin: moeder zoekt leuke, rustige campings op fabelachtige plekjes, zoekt activiteiten die we daar ter plaatse kunnen doen en zorgt dat alles gereserveerd geraakt.  
En dit laatste wil ik graag met jullie delen! Heb je een leuke vakantie-ervaring gehad in Tsjechië of Oostenrijk? Een gezellige camping geboekt? Een onvergetelijke, tikkeltje avontuurlijke activiteit gedaan in één van beide landen? Laat het me dan zeker weten! Je krijgt in ruil mijn eeuwige dankbaarheid en een vernoeming in de blogpost over de zomervakantie :-)!