Sushi

Jongste zoon was eind september jarig. Mijn zus, die meter is van deze meer dan 1 meter 80 puber, doet al sinds we ons kunnen herinneren 'iets' samen met het kind voor zijn verjaardag. Hij ging bij haar logeren, ze nam hem mee naar de film en afgelopen jaar hielden we een dubbeldate. Een sushi-date. Jongste zoon, mijn zus, ikzelf en het nichtje. Twee verjaardagen in één klap: die van het nichtje en die van jongste zoon. Dat het nichtje in juni verjaart en we maar eind oktober op sushi-date gingen, konden we gelukkig rechtvaardigen door de  verjaardag van jongste zoon, die dus pas eind september valt.
Het was een geslaagde avond, we startten met het aperitief met appelsapbubbels (die het nichtje voor haar verjaardag in juni kreeg en die dringend op moesten) en chips van de wereldwinkel, op de gaanderij van de universiteitsbibliotheek in Leuven. Echt gezellig, ook al was het een tikkeltje fris toen. Maar nadien konden we ons verwarmen aan een geweldige sushiboot, dus helemaal top, die date. We zouden dat dit jaar fijntjes overdoen. 
Ondertussen zijn we al half oktober en ligt er nog geen datum vast. De bezetting van de date zal ook wat veranderen, want het nichtje vond zo 'n boot toch vooral veel sushi en ze komt liever een dagje naaien, maar dochterlief - die grote fan is van sushi - neemt erg graag de plaats van haar nichtje in. Dus ruilden we het meisje in onze date, maar verder willen we hem gewoon weer laten plaatsvinden. 
Gisterenavond had ik dan eindelijk mijn zus aan de lijn, wat op zich al een prestatie is. We horen elkaar vaker op elkaars voicemail dan in het echt. 
Maar ik nam na 2 beltonen op en we wisten wat ons te doen stond: een datum prikken voor het verjaardagscadeau. Snel kwamen we niet ter zake, aangezien we ook nog wat nieuwtjes over de kinderen, het werk, de gezamenlijke vrienden en kennissen moesten uitwisselen. Dat komt ervan als je elkaar zo weinig hoort. Maar dan, uiteindelijk, hadden we allebei onze planning voor ons liggen en konden we nog even snel die datum prikken.

"Ik kan nu zaterdag," zei mijn zus met enige fierheid. 
"Dat kan niet voor jongste zoon," dempte ik meteen de pret. 
"De zaterdag nadien kan ik niet," antwoordde zus daarop. 
"De zaterdag erna kunnen wij weer niet," moest ik toegeven. 
"Oei," zei mijn zus daarop, "wij hebben blijkbaar al elke zaterdag in november iets te doen. Wij stiekem ook, maar dat hoefde ik dus al niet meer te bekennen. 
"Kunnen we niet op een vrijdagavond afspreken?"
Nee, dat gaat niet. Vrijdagen zijn uitgesloten wegens zwemtraining tot halfzeven, maar ook weer zwemtraining op zaterdagochtend om 7 uur en dus niet het ideale moment om uitgebreid te gaan tafelen. 
"Tijdens de herfstvakantie dan?"
Speelafspraken van haar kinderen werden naast trainingsuren van mijn kinderen en hier en daar nog wat verplichtingen van haarzelf en mijzelf gelegd. Geen enkele avond van de herfstvakantie bleef over.  
"8 december kan ik!" riep ze opgelucht. 
"Ik vrees dat de examens dan al bezig zijn," moest ik de pret alweer bederven. 
Geen van ons had zin om de agenda van 2019 erbij te halen. We bladerden nog eens terug, ik in mijn bullet journal, zij in haar digitale agenda, maar er was geen enkel moment waarop 2 volwassenen en 2 tieners zich samen vrij kunnen maken voor het einde van dit jaar. Hoe is dat nu mogelijk dat dat onmogelijk is? We werden samen moedeloos.
Toen werd ze gebeld, op haar mobieltje. Zij is één van die mensen die nog een vaste lijn en een mobieltje tegelijk heeft en die dus 2 telefoongesprekken simultaan kan voeren. Het was haar schoonzus. Die zou ze dadelijk terugbellen. Maar vlak daarna belde haar andere schoonzus. Ze hadden haar dringend nodig. Om iets af te spreken. 
Dus rondden wij ons gesprek af en legden een date-onder-voorbehoud vast. Op een datum die voor ons allebei niet echt ideaal is, maar misschien wel haalbaar. Mits wat schuiven en puzzelen met andere afspraken. Dus we bellen elkaar nog. Om te zeggen of het gelukt is, dat schuiven met andere dingen. 
Nu moet ik het nog aan manlief vertellen. Met wie ik vanochtend een discussie had omdat hij een afspraak vastgelegd had op een moment waarop ik ook een afspraak vastgelegd had en omdat we dat niet van elkaar wisten. 
Misschien moet er maar eens een maand ingeschoven worden tussen oktober en november? Of een weekend of 3 extra in het najaar? Dat zou ook al kunnen helpen. 
Maar zolang dat niet gebeurt, zal ik - wanneer ik mijn zus opnieuw hoor - misschien toch al eens kijken naar een datum voor haar meter - jongste zoon date van volgend jaar. Dan wordt hij namelijk 16, misschien is dat wel dé gelegenheid om zijn verjaardag eens tijdig te vieren!