Te laat

Middelste zoon mocht vandaag een uurtje later beginnen op school. Je zou dan denken dat je ruim de tijd hebt om rustig op te staan, te ontbijten en op tijd te vertrekken. Niet dus. Hij vertrok te laat. Zoals hij dat haast elke ochtend doet. 
Ook jongste zoon vertrekt op het scherp van de snee. Geen idee hoe snel hij ondertussen kan fietsen, maar het moet erg snel zijn. Oudste zoon moest de bus halen en trok de deur achter zich dicht, luttele minuten voor de bus aan de halte zou zijn. Je kan maar hopen dat die buschauffeurs nooit zin hebben om eens wat sneller te rijden. Toch? 
Ik weet niet wat dat is met mijn kinderen, maar om één of andere reden, is op tijd vertrekken NOT DONE. Het is namelijk niet zo dat ze zich elke ochtend te pletter moeten haasten omdat ze te laat opgestaan zijn (oké, soms wel), want vaak ligt jongste zoon languit in de zetel, een erg belangrijk Youtube filmpje te kijken dat hem verhindert om 3 minuten vroeger te vertrekken. Niet per sé omdat dat filmpje nog niet uit is. Maar gewoon: omdat hij nog 3 minuten heeft. 
Zo gaat dat dus ook als manlief of ikzelf hen ergens naartoe moeten brengen met de auto. Het zou wel fijn zijn dat, als iedereen toch klaar is, we in de auto kunnen stappen en kunnen vertrekken, toch? Dan kan mijn werkdag ook van start gaan. Maar dat gaat dus niet. Want het is nog geen tijd. 
'Nog 3 minuten,' zeggen die dan, waarna ze erg verbaasd zijn dat ik enorm loop te briesen over mijn kostbare tijd of de hoop werk die ik nog heb. Waarna zij mokkend hun spullen pakken, tergend langzaam jassen en schoenen aandoen en we uiteindelijk toch te laat vertrekken. 
Ik heb een tijdlang gedacht dat het aan mijn kinderen lag. Maar gisteren, tijdens een wandeling met een zwemmama-vriendin, hoorde ik dat het bij haar zoon, even oud als middelste zoon, net hetzelfde is. We vertrekken zo laat mogelijk. Te vroeg zijn is niet cool.
Wat is dat toch met die kinderen van ons dat zij nooit ergens te vroeg willen zijn? 
'Dan is er nog niemand op school,' zegt mijn dochter.
Ja, en? Is dat erg? Is te vroeg zijn synoniem voor te ijverig zijn? Of is het iets anders?
Ikzelf, maar dat had u al geraden, kom graag op tijd. Weten dat je niet moet stressen omdat je het niet redt, tijd hebben om nog even om koffie te gaan voor de meeting begint, of nog even het toilet op te zoeken voor je gaat wandelen, wat is daar mis mee? Het geeft me een hoop rust die op doorsnee dagen meer dan welkom is. Bovendien heb ik al een allergie aan te laat komen sinds ik erg klein was. Mijn moeder, ziet u, die kwam ook geregeld te laat, wanneer ik ergens opgehaald moest worden, bijvoorbeeld. Ik was dat kindje dat nog op het stenen muurtje van de sporthal zat te wachten lang nadat de chiro gedaan was, ken je haar? Zonder GSM, maar met een leidster die zich afvroeg wanneer ze eindelijk naar huis kon, net als ik.  Maar het te laat komen van mijn moeder was anders. Zij is van het type ik-heb-nog-3-minuten-dus-ik-kan-nog-snel-de-aardappelen-schillen. Het type dat daardoor hopeloos te laat komt, omdat ze altijd denken dat ze veel meer gedaan krijgen in 1 minuut dan dat strikt menselijk gezien realistisch is. 
Ik ben eerder het type ik-heb-nog-3-minuten-dus-ik-ga-alvast-mijn-schoenen-aandoen, waardoor ik vaak ergens 5 minuten te vroeg ben. En helemaal op mijn gemak. 
Maar mijn kinderen daarentegen, die zijn van het type ik-heb-nog-3-minuten-omdat-ik-nog-3-minuten-heb. Punt. Niets tegen in te brengen. Het is een soort tijdsbeleving die ik nog niet kende. De we-doen-dingen-op-de-afgesproken-tijd-en-niet-vroeger generatie misschien? Behalve dan die ene keer dat er Pukkelpop tickets besteld moeten worden. Of schoenen van een beperkte oplage online gekocht moeten worden. Dan wordt me ruimschoots op voorhand gevraagd om de computer vrij te laten op een specifiek tijdstip. En een half uur voordien, word ik vriendelijk verzocht plaats te ruimen, zodat ze tijdig kunnen inloggen, of bestellen, of wat dan ook. 
Als ik dan zeg: 'Ik heb nog 3 minuten', krijg ik een boze blik en hoop ik stiekem dat ze een klein beetje opschuiven naar het op-tijd-komen-is-ok kamp. Een heel klein beetje dan, want straks moeten we naar de zwemtraining vertrekken. 
'Maar niet te vroeg hè, mama?'

---